Küçük Şeyler

Bazı küçük şeyler öyle kıymetlidir ki yaşamda, gidişatı değiştiriverir.

Mimikler mesela... Gülümseyerek söylenen olumsuz cümleler, o kadar yakmaz canı. Hatta anlamayı kolaylaştırır belki.

Bir kinayeli cümleyi sarfederken, kırpılan bir göz, şakaya çeviverir kinayeyi. Başlar gülüşmeler.

Çok zor durumlar için "sözün bittiği anlar" olabilir. Zorda kalanın sadece elini tutmak, bin söze bedel olur. Güçlü olur insan, bir olur. Zor, yok olur.

Bazen "yeter" diyemez insan, sadece susar. O anlar, çok şeyi anlatır. Sessizligin dili bazen ağır olur, öyle ki bazen sözden anlamlı.

Eskiler bilir, bir çay kaşığının bir cümleye bedel olduğunu. Çay bardağının üzerine konan çay kaşığı, "yeterince içtim, teşekkür ederim" demektir.

Bir çocuğun gözlerinin içine bakınca, çocuk, anlar, o bakışın "yapma" demek olduğunu.

Samimiyetten yoksun ise bir sohbet, bir türlü gelinemez göz göze. Kaçırılan gözler ile kurulan cümleler, "kaçak" olur.

Baş parmak, işaret parmağın üzerine konup ovuşturulunca, her dili konuşan, her renkten insan anlar, bunun parayı ifade ettiğini.

Restorantta yemekten sonra çatal ve bıçağı tabağın içine bıraktığımızda, garson, anlar, yemeğin bittiğini. Gelir, toplar masayı.

Benim en sevdigimse şudur: Elinle diz üstüne bir kaç kez dokunduğunda, çok sevdiğin, anlar "gel yanıma" demek olduğunu.

Hiç sözler, sesler yokken, anlaşmak...

Bazen sözlerin anlatamadığını, bedenimiz anlatır. Hem de hiç kurgulamadan, kendiliğinden, öylece.

Şimdi emojisiz biter mi bu yazı?
✌👋😍

E.E